España

Este hilo tiene muchas posibilidades de ser borrado.

Creo que te estas pasando.

¿Son difíciles de comprender las normas de netiqueta?

Himno Galego

¿Qué din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?

Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.

Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.

Producto dunha cultura propia e reflexo do ambiente cultural e social que foi conformando ó longo da historia unha identidade singular, o himno galego aparece como o símbolo acústico máis solemne e trascendental de Galicia como comunidade política.

E estreado en 1907 na Habana, froito, como a bandeira e o escudo, da emigración. En 1908 faráse oficial. Na súa elaboración conxúganse as partituras de Pascual Veiga e o poema Os pinos de Eduardo Pondal. O motivo central é moi sinxelo: que Galicia esperte do seu sono e emprenda o camiño cara a liberdade.

O nome de Galicia non figura en ningunha parte do poema, como é habitual en Pondal, sendo substituído por Fogar de Breogán. Pídeselle que esperte do seu sono, que non esqueza as inxurias e que escoite a voz dos rumorosos piñeiros, que viría sendo o pobo galego.

Dende 1907 ata 1923 o himno galego foi cantado por rexionalistas e agraristas nos seus actos e pouco a pouco foi sendo aceptado por moitos máis. Os centralistas asumiríano, finalmente, na campaña electoral de 1977. Durante a época anterior á República prohibíronse tódolos símbolos rexionais. Daquela, as sociedades galegas de América intensificaron a súa interese pola expresión pública do himno. Coa II República o amor por el intensificouse como expresión dunha Rexión dentro do Estado Integral que se constituiu.

Mentres durou o período franquista, ata a etapa deaperturismo, só se cantaba, como moito, en actos culturais e como unha canción máis dentro do folklore galego. Dende 1960 comeza a interpretarse de xeito máis explícito, aínda que disimulando os seus aspectos ideolóxicos.

En 1975, mentres tiñan lugar uns actos folklóricos na festa do Apóstolo, a xente comezou a erguerse cando o himno se cantou. O ano seguinte instaurouse este costume de xeito definitivo na Praza da Quintana, ratificado tamén polas autoridades asistentes.

Ademais do celtismo e do helenismo sempre presentes na obra de Pondal, foi a súa capacidade para penetrar nos sentimentos do pobo e expresar-las súas aspiracións fundamentais, o que posibilitou o seu éxito.

As tuas verbas non son máis que un xeito de darnos a entender o teu complexo de inferioridade, síntome tanto ou máis galego ca ti e non por iso o cruzar a cordillera galaica, como ti dis, encontro xente que me amilana, o contrario, ata agora encontrei hospitalidade. A razón dos teus complexos, das tuas malas experiencias son consecuencia dunha reciprococidade á tua persoa.


EN CASTELLANO Y EN DOS PALABRAS.
Estamos ante el ejemplo de complejo de inferioridad, a lo que adhiero que cada cual recoje lo que siembra.

Soy un ESPAÑOL nacido en galicia.

Un saludo.

"LA LIBERTA ES MI IDEAL, ESA ES MI PASIÓN, CON LIBERTAD VIVIRÉ Y AMANDOLA MORIRÉ"